دانش شمع / شمع مومی

شمع، ابزار روشنایی روزانه، عمدتاً از پارافین، در دوران باستان، معمولاً از چربی حیوانی ساخته می شد. می تواند بسوزد تا نور بدهد. علاوه بر این، شمع ها برای اهداف گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند: در جشن های تولد، جشن های مذهبی، عزاداری های گروهی و مراسم عروسی و عزا. شمع در آثار ادبی و هنری به معنای نمادین ایثار و فداکاری است.
در دوران مدرن، عموماً اعتقاد بر این است که شمع ها از مشعل های دوران بدوی سرچشمه می گیرند. افراد بدوی چربی یا موم را روی پوست یا تراشه های چوب رنگ می کردند و آنها را به هم می بستند تا مشعل هایی برای روشنایی درست کنند. همچنین گفته شده است که در زمان های پیش از کین و قدیم عده ای خار و نی را دسته ای می بستند و سپس در روغن فرو می کردند و برای روشنایی روشن می کردند. بعداً شخصی یک نی توخالی را با پارچه پیچید و آن را با موم پر کرد تا مشتعل شود.

ماده اولیه اصلی شمع ها پارافین (C25H52) است که از بخش موم روغن پس از پرس سرد یا موم زدایی با حلال ساخته می شود. این ترکیبی از چندین آلکان پیشرفته، عمدتاً n-dodecane (C22H46) و n-dioctadecane (C28H58)، حاوی حدود 85٪ کربن و 14٪ هیدروژن است. مواد کمکی اضافه شده شامل روغن سفید، اسید استئاریک، پلی اتیلن، اسانس و غیره است که در آن ها اسید استئاریک (C17H35COOH) عمدتاً برای بهبود نرمی استفاده می شود و افزودن خاص بستگی به نوع شمع تولید شده دارد. آسان برای ذوب شدن، چگالی کمتر از آب به سختی در آب حل می شود. ذوب حرارتی به مایع، بی رنگ شفاف و کمی فرار گرما، می تواند بوی منحصر به فرد پارافین را استشمام کند. هنگامی که سرد است، جامد سفید، با بوی خاص کمی است.
سوختن شمع که می بینیم، احتراق جامد پارافین نیست، بلکه دستگاه احتراق هسته پنبه را مشتعل می کند و گرمای آزاد شده باعث می شود پارافین جامد ذوب شده و دوباره تبخیر شود تا بخار پارافین تولید شود که قابل اشتعال است. هنگامی که شمع روشن می شود، شعله اولیه کوچکتر و به تدریج بزرگتر می شود. شعله به سه لایه (شعله بیرونی، شعله داخلی، قلب شعله) تقسیم می شود. هسته شعله عمدتاً بخار شمع با کمترین دما است. پارافین شعله داخلی به طور کامل نسوخته است، درجه حرارت بالاتر از مرکز شعله است و حاوی ذرات کربن است. شعله بیرونی با هوا تماس می گیرد و شعله روشن ترین، کاملاً سوخته و بالاترین درجه حرارت است. بنابراین، هنگامی که چوب کبریت به سرعت در شعله صاف می شود و پس از حدود 1 ثانیه خارج می شود، چوب کبریت که قسمت بیرونی شعله را لمس می کند، ابتدا سیاه می شود. در لحظه خاموش کردن شمع، می توانید دود سفیدی را مشاهده کنید که با سوزاندن کبریت برای روشن کردن دود سفید، می تواند دوباره شمع را روشن کند، بنابراین می توان ثابت کرد که دود سفید ذرات کوچک جامدی است که توسط پارافین تولید می شود. بخار هنگامی که شمع می سوزد، محصولات سوختن دی اکسید کربن و آب است. بیان شیمیایی: C25H52 + O2 (lit) CO2 + H2O. پدیده سوختن در بطری اکسیژن شعله نور سفید روشن است که گرما را آزاد می کند و غبار آب روی دیواره بطری است.
Shijiazhuang zhongya candle factory -shijiazhuang zhongya candle co,.ltd .